مینای دل

باران که می آید

                                عاشق می شوم

عاشق که می شوم

                              دلتنگ می شوم

دلتنگ تر از همه ی دلتنگی ها می نشینم

                                                    حسرت ها را می شمارم!

حسرت باوری که باورم ندارد!

                                      حسرت خودم را..

آری!خودم...

من..

             بسی تنها..

                                بسی خسته...

                                                          ومدتها ازیادها رفته!

مراآیا گناهی هست؟

   تدبیر گناهم چیست؟

غریبی

         بی کسی

                          درد

                                   حرمان...

مرا آیا فراری هست؟

     راه فرارم چیست؟

دل شکستن

                  دل گسستن

                                      عشق را تنها گذاشتن...

نـــــــــــــــــــــــــــــــــــه....

                                        مرا اینگونه باور کن!

کمی عاشق...

        کمی شاعر...

کمی بی پرواتر از حوا..

           کمی مانده اندر خم دنیا..

وکمی تا قسمتی بنده...

                                      خدا  هم بنده اش را از یاد برده؟؟!    

بازدلم بهانه می گیرد..

 بهانه کودکـــــی..سادگی..بی دغدغه گی!

بهانه دعواهای کودکانه وقیامتی که به دقیقه نکشیده می آمد.

بهانه بابا نان داد ... ومادر؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

بهانه تصمیمی که کبری گرفت ودروغی که چوپان دروغگو گفت...

بهانه دهقان فداکار....

بهانه مناظره خسرو وفرهاد کوه کن...

بهانه عشق لیلی ومجنون...

بهانه هفت خان رستم ...

بهانه علم بهتر است یا ثروت؟؟؟؟؟؟؟؟

ادامه مطلب...


ادامه مطلب

سالهاست که باتو وحریم پاکت آشــــــنایم..

سالهاست که همسایـــــــــــــــــه ضریح منورت شده ام وهمراز کبوتران حرمت.

یارضا!

           توقبله گاه دل بی تاب منــــــــــــــــــــی!

           تویی که گوشه گوشه ی حرمت عطر گل یاس به مشام می رسد.

به چشمهایم نگاه کن!

                               زائران زاری تواند.

به قلبم بنگر!

                  که غم عشق تو چه رسوایش کرده است.

پس مرا دریاب با همه ی مهربانیت...

یارضا!

            هوای حوصله ام ابری است وامیددر انتهای کوچه ی دلم درحال

            غروب است.

یارضا!

             درجاده ی غم سرگردانم ودل خاموشم بازیچه ی غم و درد قرار

           گرفته است وشادی هایم بر روی ساعت کهنه زمان جا خوش کرده اند

           ومن اکنون افسرده تر از دیروزم...

یارضا! 

            سکوت مرگبار دلم را ببین که از هر فریادی دردناکتر است.

             فریاد خاموشم را می شنوی..

               ترس را ازعمق نگاهم می خوانی!

                                                       آقا ضامنم می شوی...

تا صیاد زمان آهوی جوانی ام را

                                         به بهای

                                                        بهشت دنیا

                                                                       ازکفم نبرد...

یاضامن اهو !

                   ضامنم می شوی!