گاه خنده هاي کودکي را فرامش مي کنم ...

لابلاي گريه هاي شانه ي خود ...

شايد هم گريه هاي شبانه را اسيره خنده هاي کودکي ساخته ام ...

و خود را ميان انبوهي از دودلي هايم رها کردم ...

تا در تنهايي وسکوت ، خود را پيدا مي کنم ...

شبانه خود را آواره ي روياها مي کنم وصبح ...

وصبح دوباره خودِ واقعي را پيدا ميکنم ...

آرام سبکبال به دور از تمام خيال هي شبانه ...

دوشنبه 85.4.19ساعته 11:4شب اتاق خودم

اين نقطه ها هم فعلن يعني امضا ...(احواله خاصيداتم توي اين دوره ي نوشم )