ســــــــلام..

بسيار بسيار بسيار عالي بود... حرف نداشت..

ياد اين نوشته مرحوم حسين پناهي افتادم كه ميگه...

مي خواهم برگردم به روزهاي كودكي..آن زمان ها كه : پدر تنها قهرمان بود..

عشق تنها در آغوش مادر خلاصه ميشد...

بالاترين نقطه ي زمين شانه هاي پدر بود...

بدترين دشمنانم خواهر و برادر هاي خودم بودند ..

تنها دردم زانوهاي زخمي ام بودند ...

تنها چيزي كه ميشكست اسباب بازي هايم بود..

و معناي خــــــــداحافظ تا فردا بود....