پر ميکشم از پنجره ي خواب تو تا تو

هر شب من و ديدار،در اين پنجره با تو

از خستگي روز همين خواب پر از راز

کافيست مرا،اي همه خواسته ها تو

ديشب من و تو بسته ي اين خاک نبوديم

من يکسره آتش،همه ذرات هوا تو

پژواک خودم بودم و خود را نشنيدم

اي هرچه صدا،هرچه صدا،هرچه صدا-تو

آزادگي و شيفتگي مرز ندارد