مینای دل

زمین سیه به تن کرده و آسمان نوحه سر داده..

ومن...

ومن هنوز در اول راه مانده ام..

هل من ناصر ینصرنی؟؟؟؟؟؟؟

ندای یاری می شنوم..

چقدر این صدا غریب است.

چقدر میانه ی آدمهایی که خود رابه برق سکه های یزید

فروخته اند این صدا آرامشی عجیب دارد..

غربت..مظلومیت...وعشق؟؟؟؟

واژه هایم از این غم غربت خیس شده اند.

دلم دیگر طاقت ناله های کودکان مظلوم کربلا را ندارد..

بازهم دیر رسیده ام...

بازهم شش ماهه ای پرپر شد..

بازهم کربلا بی سقا شد..

بازهم  حسیـــــــــــــــــــــــن

     میانه ی منتظران خودش

سربریده شد..

بازهم تازیانه ای دست نوازشگر برسرکودکی یتیم  شد.

بازهم گوشواره که نه گوشی پاره شد...

بازهم خیمه ها در آتش جهل سوختند..

بازهم صدای مادری از جنس نور عرش را لرزاند..

   بازهم کربلا تکرار شد..

بازهم دیر شد.. ومن...

 بازهم کربلا تکرار شد..

نـــــــــــــه از افسانه می ترسم نـــــــــــــــــه از شیطان

   نــــــــــــــــــــه از کفر نـــــــــــــــــــه از ایمان

نــــــــــــــــه از فردا نــــــــــــــــــه از مردن

نـــــــــــــــــــــه از پیمانه می خوردن...

خدا را می شناسم از شما بهتر

          شمارا از خدا بهتر

خدا از هرچه پندارم جدا باشد

   نمی خواهد خدا بازیچه دست شما باشد

که او هرگز نمی خواهد

                            چنین آیینه ای وحشت نما باشد

بگو موســـــــــــــــــــی

                             بگو موســـــــــــی

پریشان تر تویــــــــــــــــــــــــــی یا من؟؟؟؟؟؟؟

پ ن: این شعر رو یه جورایی دوست داشتم گذاشتم.

پ ن: میگن هر چی جدیدش خوبه الا دوست که قدیمیش

یه صفای دیگه ای داره..دقت کردین دوستیامون یه   ساله شده

حالا اشناهای دیروز دوستای امروز بعده یه سال بودن بیشتر

شبا باهاتون یه سه ماهی شبا نمیتونم بیام دوستون دارم

 بیشتراز اونچه فکرشو بکنید به وبم سر میزنم وکامنتا رو

 می خونم وجواب میدم امیدوارم همیشه موفق باشید..

راستی من بچه خوبیم سر سه ماه اینجام قولم قوله دیگه...

برام دعا کنید منم حرم بیادتونم همیشه..

پ ن: امشب استثنا هستم از فرداشب دیگه نیستم.