مینای دل

هوای دلم ابری است ..بی تو بهار که هیچ زندگی را دوست ندارم...

  روزشمار روزهای نبودنت شده ام.

لبخند برلبم که می اید بغضی بزرگ گلویم را می فشارد..

حسرت نداشتنت بر دلم مانده...

چقدر دلم مهربانی دستهایت را می خواهد...

به نبودنت عادت نمی کنم ...جای خالیت شده خاری بزرگ در قلبم..

نفس که می کشم همه ی وجودم درد می کشد..

درد بی درمان نبودنت همه ی وجودم را گرفته ..دیگر امیدی به درمانم نیست...

امروز...فردا...نمی دانم شاید ثانیه ای دیگر منحنی قلبم صاف شود...

بوق ممتد رفتنم موسیقی پیوستن به تو می شود..

برایم آغوش بگشا ..من دلتنگ آغوش توام...

آغوش مهربان کودکی هایم.....