تسلیت قلــــــــــــــب صبــــــــــــورم...!
نمی دانم چرا این روزها واژه هایم خیس شده اند؟
چرا دلم از لحظه های دلتنگی عبور نمی کند؟
چرا خاطره ها دست از سر من ودلم بر نمیدارند؟
چرا بی تو دنیا طعم بودن نمی دهد؟
چرا هیچ کس بغض گلویم را،
حسرت چشم هایم را،
آه صدایم
نمی فهمد..؟؟
راستی چرا دعاهای مادرانه ات نگرفته مادر من!!!!
کجای عاقبت من بخیر شده؟
می دانی که بی تو درد می کشم....درد؟؟
صدایت آری!
صدایت مسکن همه ی دردهایم بود
من روزهاست بدون صدایت درد که نه زجر میکشم..
نگاهت همه ی آرزوهای مرا در خود داشت
وقتی سرنوشت نگاهت را از من دریغ کرد
من همه ی آرزوهایم را به آتش کشیدم.
تسلیت قلب صبورم....
تسلیت به خاطر همه ی آرزوهایی که به بار ننشسته برباد رفت..
تسلیت
به خاطر همه ی داشته هایی که بارفتنش به نداشته ها تبدیل شدند...
تسلیت
به خاطر همه ی روزهایی که جای خالی حضورش طاقت از کف ات می ربود...
تسلیت
به خودم به وجودم برای همه روزهایی که باید بی او سر کنم...
من...بی تو ...بدون آرزو...با بغضی به سنگینی چهارسال سکوت...
چه بی رحمانه رنج زنده ماندن میکشم...
قسم به ماهی ها که در غریب ترین تنگ ها زندگی میکنند...
به مترسکی که برای فرار از تنهایی به بی رحمی کلاغ دل میبندد..
به گلهای آفتاب گردان که همیشه دلتنگ نورند...
دلم برای نگاهت تنگ شده...
به پرندگان قسم...
به خاطرات کودکی که سرشار از حضور تو بود...
به قاصدکی که ناگهان در آسمان گم میشود...
دلم کودکانه برایت پر می زند....
پ ن: میگن بعضی حرفا رو نمیشه زد باید خورد...بعضی حرفا رونه میشه زد نه میشه
خورد ..می مونه سردل...میشه دلتنگی میشه بغض ..میشه سکوت...میشه
همون وقتایی که نمیدونی چه مرگته...
پ ن: دلم تنگه اما قد همین بودنتون دلم خوشه که باید زندگی کرد شاید یه چند شبی
نیام برای باهم بودن اما روزا حتمن به وبم سر میزنم شرمنده ی همتون که همیشه دلاتون
غصه کردم ...
ادامه مطلب
