مینای دل

کوچک که بودم همه آرزویم این بود

           "کاش کفش های مادرم اندازه ام شود...!"

چه ذوق کودکانه ای بود پوشیدنه هر روزه ی آن کفش ها...

روزها گذشت وگذشت ....

کفش ها اندازه ام شد ولی دیگر دلم شادنبود...

غصه ها هم بزرگ شده بودند..

دنیا چهره ی کریه خودش را نشانم داد..

ومن چقدر برای آرزو کودکانه ام گریستم...

دلم برای سادگی دنیای کودکانه ام تنگ شده

برای قهرهایی که به ثانیه نکشیده فراموش می شد...

برای دوست داشتن هایی که اگر چه ده تا بود اما راست بود...

برای غرور کودکانه ای که در آغوش مادر حل می شد...

دلم تنگ شده برای همه ی روزهای خوب کودکی ام...

دلم برای خدای کودکی هایم هم تنگ شده...

آری! خدای کودکی هایم...

راستی خدای من همان خدای کودکی هایم هست

         بزرگ ومهربان وبخشنده...

چرا من همان کودک کودکی هایم نیستم؟؟

چرا؟؟

کاش می شد کفش های کودکی هایم اندازه ام شود!!

بازهم باز آمدم...

رانده شده از دنیایت به سوی تو رو کرده ام.

می بینی حتی دنیاهم حضورم را نمی خواهد اما تو می خواهی که بمانم...

                                                          چرا؟؟؟؟؟  نمیدانم!!!!!

رفیق لحظه های ناب تنهایی ام!

می دانم

           که توبه شکستم...

          که حرمت نامت که هیچ حرمت خدایی ات را نگه نداشته ام...

         که گناه کرده ام...

          که نماز را به کاهلی خواندم ودعا به تنبلی...

          که بنده تو نه بنده شیطانی بودم که تو به غضب اورا از خودت رانده ای...

  عهد کردم با تو به خوب بودن اما

                             بد که چه بگویم

                                                 شیطانی شدم در نمای انسان...

تزویر،دروغ، ریا، تهمت و غیبت

                       روزی هر روزم شد وتوبه های ریاکارانه ام مرا چوپان دروغگویی

                       ساخت که دیگر خودم هم خودم را باور ندارم..

من کجای بندگی تو جا مانده ام؟

   کجای ام الیجیب هایم گم شده ام؟

کجای عشق خدایی ات به من بنده

                                    غره شدم به بنده بودنه خودم و مهر خدایی تو؟؟؟؟

کجای بهشت دنیا بهشت آخرتم را به بهای ناچیزی چوب حراج زدم؟؟

من چه کردم با خودم؟

    چه کردم با اشرف مخلوقات تو؟

چه کردم؟؟؟؟؟

الهی لا تودبنی بعقوبتک...

خدای من مرا به عقاب خود ادب فرما که مقابل تو حرمت خدایی ات را به

                     کوچکی بندگی ام نگه دارم...

اللهم احرسنی بحراستک...

خدای من !پناهم باش که پناهی جز مهربانی ولطف تو ندارم..

اللهم اشغلنا بذکرک...

مهربان همیشه حاضر! یادت را در ثانیه ثانیه زندگی ام جاری کن

                            که بی یادتو من در هیاهوی گناه های رنگارنگ

                                          دنیا غرق خواهم شد...